ΑΡΚΕΤΑ ΗΤΑΝΕ.

Απο χθες δεν νοιωθω καλα..
αρχικα ζαλιζομουν, δεν μπορουσα να ανασανω. πηγα να αλλαξω στα
αποδητηρια και δεν αντεξα επεσα κατω και εκλαιγα..μα δεν υπηρχε
λογος.φοβηθηκα με τις βαριες ανασες μου αλλα ητανε η αφορμη για να
κλαψω.
αργοτερα διηγηθηκα σε μια κοπελα τι ειχε γινει τοτε.. εκεινη τη μερα που
εμαθα την αληθεια και μελανχολησα ακομα περισσοτερο..σκεφτηκα πως αρχισε
και που εχει καταληξει τωρα..αργοτερα
σκεφτηκα τη φιλη μου που ειναι ερωτευμενη με τον καθηγητη μας
εδω και δυο χρονια. εχθες το εμαθα.. πρωτη φορα μιλησα ετσι μαζι της
ηρθαμε κοντα..ενωθηκαμε στα δυσκολα!ειναι η μονη κοπελα που οι συζητησεις μας
ητανε περι κρατους, θρησκειας και πολιτικης
και μετα ημασταν μαζι στα δυσκολα..
ειναι φιλη μου πια και οχι απλα γνωστη..
ειπε κατι σοφο "γελαω για να μην κλαιω"
μου θυμησε εμενα που τελικα κανω αυτο που μισω..
ΥΠΟΚΡΙΝΟΜΑΙ πως ειμαι καλα ακομα και οταν δεν ειμαι!
Γαμωτο γινομαι σαν τους αλλους..
το βραδυ ντυθηκαμε αποκριατικα με τις δυο φιλες μου και βγηκαμε και μας κοιτουσαν
ολοι μα ολοι τοσο περιεργα..λογικο. μα γιατι ντρεπομουν? ολο θεωρια= σε οποιον αρεσω
μα σημερα απογοητευτηκα γιατι ντραπηκα. ΝΤΡΑΠΗΚΑ ΓΑΜΩΤΟ. ας δεχτουνε επιτελους το διαφορετικο..ας το δεχτουΜΕ να προχωρησουμε παρακατω! εγω να το δεχτω. δυσκολο...ολα ειναι δυσκολα. η ζωη μου ειναι πλεον περιπλοκη. βαρεθηκα να ονειρευομαι θελω να ζησω αυτα που ονειρευομαι και οσα εχω ζησει να μην τα ξαναονειρευτω ποτε.ΠΟΤΕ ΠΙΑ.
Τελος, αφηνω πισω αυτα που πιστευω και "ζηλευω" καποια πραγματα που ειμαι
σιγουρη πως ποτε δεν θα καταφερω να εχω. οχι γιατι δεν μπορω επειδη καταβαθος δεν θελω και το μονο που κανω εινα να επηρεαζομαι...απο την αναγκη!