Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

Σαν σκουπίδι..


Δυο εικονες μου εχουνε μεινει στο μυαλο απο εκεινη τη νυχτα μονο δυο. Ήταν αναγκη να ξαναφοβηθω? Ο φοβος μου πανω απολα =.=
Η ιδεα των προηγουμενων τεσσαρων χρονων.Μα δεν ειμαι ετσι, εκεινη με ειχε αλλαξει. Ωριμασα πιο γρηγορα, ομως απο εκεινη ξεκινησαν ολα. Ακομα θυμαμαι τη μερα που δεν ακουσα κανεναν και εκανα παρεα μαζι της,ακομα θυμαμαι τη μερα που δικαιωθηκε ο ____ οτι δεν αξιζει, τη μερα που η "συμμαχος" της με πηρε τοσο σφιχτα στην αγγαλια της ποσο εκλαιγα θεε μου ποσο αναγκη ειχα την αγγαλια της (ψευτικη ή αληθινη) τη χρειαζομουνα.Γιατι το καλοκαιρι που τραγουδουσα δυνατα το τραγουδι του Ρεμου "και απο τις σταχτες μου ξαναγεννηθηκα" καπως ετσι πηγαινε..Για εναν ολοκληρο χρονο παλευα να μαθω την αληθεια, παλευα να ξεχασω. Αραγε θα το ξεπερασω ποτε? Πονεσα ρε *** και ακομα ποναω. Για εκεινη, για τις επομενες καλες μου "φιλες", για εκεινον και για εκεινη τη νυχτα που ενοιωσα σαν σκουπιδι λες και ημουνα. Ενα σκουπιδι σαν εκεινη. Δεν ειμαι , δεν ειμαι, δεν ειμαι. Ποτε δε θα γινω ετσι.Ειμαι διαφορετικη απο εκεινη! Ευτυχως εχθες συναντηθηκα με τους φιλους μου. ενοιωσα παλι ευτυχισμενη οπως τοτε. Συνηδειτοποιησα για μια ακομη φορα ποσο πολυ μου λειπουνε! Αργοτερα οταν εμεινα μονη μου ξανασκεφτομουνα εκεινες τις εικονες. Βαρεθηκα πια..εδω και τεσσερα χρονια η ζωη μου αποτελειται απο ψεματα πονο χαρα(ναι εχω και απο αυτη) και ελπιδα.μονο αυτο μου εχει μεινει πια! αναμνησεις,ονειρα,ελπιδα πως ολα καποτε θα αλλαξουνε αλλα και η απογοητευση που ολα μενουνε ιδια και ολα αλλαζουνε.Απογοητευω τον εαυτο μου και σιγα σιγα αρχιζω να σκεφτομαι:τελικα ειμαι σκουπιδι?

(Δεν επρεπε να το πεταξεις πανω μου.μην με ξανακοιταξεις ετσι με πονας.μην σε ξαναδω με ενα μπουκαλι στο χερι να μου φωναζεις. μην .....)

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

ΑΡΚΕΤΑ ΗΤΑΝΕ.

Απο χθες δεν νοιωθω καλα..
αρχικα ζαλιζομουν, δεν μπορουσα να ανασανω. πηγα να αλλαξω στα
αποδητηρια και δεν αντεξα επεσα κατω και εκλαιγα..μα δεν υπηρχε
λογος.φοβηθηκα με τις βαριες ανασες μου αλλα ητανε η αφορμη για να
κλαψω.
αργοτερα διηγηθηκα σε μια κοπελα τι ειχε γινει τοτε.. εκεινη τη μερα που
εμαθα την αληθεια και μελανχολησα ακομα περισσοτερο..σκεφτηκα πως αρχισε
και που εχει καταληξει τωρα..αργοτερα
σκεφτηκα τη φιλη μου που ειναι ερωτευμενη με τον καθηγητη μας
εδω και δυο χρονια. εχθες το εμαθα.. πρωτη φορα μιλησα ετσι μαζι της
ηρθαμε κοντα..ενωθηκαμε στα δυσκολα!ειναι η μονη κοπελα που οι συζητησεις μας
ητανε περι κρατους, θρησκειας και πολιτικης
και μετα ημασταν μαζι στα δυσκολα..
ειναι φιλη μου πια και οχι απλα γνωστη..
ειπε κατι σοφο "γελαω για να μην κλαιω"
μου θυμησε εμενα που τελικα κανω αυτο που μισω..
ΥΠΟΚΡΙΝΟΜΑΙ πως ειμαι καλα ακομα και οταν δεν ειμαι!
Γαμωτο γινομαι σαν τους αλλους..
το βραδυ ντυθηκαμε αποκριατικα με τις δυο φιλες μου και βγηκαμε και μας κοιτουσαν
ολοι μα ολοι τοσο περιεργα..λογικο. μα γιατι ντρεπομουν? ολο θεωρια= σε οποιον αρεσω
μα σημερα απογοητευτηκα γιατι ντραπηκα. ΝΤΡΑΠΗΚΑ ΓΑΜΩΤΟ. ας δεχτουνε επιτελους το διαφορετικο..ας το δεχτουΜΕ να προχωρησουμε παρακατω! εγω να το δεχτω. δυσκολο...ολα ειναι δυσκολα. η ζωη μου ειναι πλεον περιπλοκη. βαρεθηκα να ονειρευομαι θελω να ζησω αυτα που ονειρευομαι και οσα εχω ζησει να μην τα ξαναονειρευτω ποτε.ΠΟΤΕ ΠΙΑ.
Τελος, αφηνω πισω αυτα που πιστευω και "ζηλευω" καποια πραγματα που ειμαι
σιγουρη πως ποτε δεν θα καταφερω να εχω. οχι γιατι δεν μπορω επειδη καταβαθος δεν θελω και το μονο που κανω εινα να επηρεαζομαι...απο την αναγκη!